Categorie: Gedoogplicht

De rechtbank Den Haag heeft een gedoogplicht ex art. 5.24 Waterwet…

Het belang van Windpark Zeewolde B.V. om te starten met (voorbereidende) archeologische werkzaamheden op grond van een gedoogplicht ex artikel 11 BP weegt zwaarder dan het belang van de grondeigenaar om een schending van zijn eigendomsrecht te voorkomen.

Bij oplegging van een gedoogplicht op grond van de Belemmeringenwet Privaatrecht (BP) moet de schade die door de aanleg en instandhouding van het werk wordt geleden volledig worden vergoed. De Hoge Raad beslist in zijn arrest van 21 juni 2019 dat ook planschade onder deze volledige schadeloosstelling valt en schept met dit arrest duidelijkheid over de verhouding tussen schadeloosstelling op grond van de BP en planschadevergoeding op grond van artikel 6.1 e.v. Wro. De Hoge Raad vernietigt hiermee het (opmerkelijke) arrest van het gerechtshof Den Haag van 23 januari 2018, waarover Jessica de Roos eerder al kritisch schreef op dit blog.

Ondanks de afspraak met Gasunie dat een ‘afsluiterschema’ zou worden verplaatst naar het kavelpad, is het afsluiterschema opnieuw in het agrarische perceel zelf aangebracht. Daarvoor is vervolgens een (intussen onherroepelijke) gedoogplicht opgelegd op grond van de Belemmeringenwet Privaatrecht. Gasunie hoeft daarom niet tot verplaatsing over te gaan. Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden kent evenmin een vergoeding toe voor schade als gevolg van de toerekenbare tekortkoming van Gasunie. Artikel 14 BP kent een exclusieve rechtsgang voor de bedoelde schade.

Het Gerechtshof Den Haag heeft een opmerkelijk arrest gewezen over de wijze waarop de schadeloosstelling moet worden begroot die het gevolg is van een gedoogplicht op grond van de Belemmeringenwet Privaatrecht (BP). Het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch overwoog in zijn arrest van 16 juni 2009 dat ‘de BP voorziet in een (…) financiële compensatie die qua karakter en resultaat vergelijkbaar is met een door de Onteigeningswet verzekerde schadeloosstelling’. Daarentegen oordeelde het Gerechtshof Den Haag dat ‘nu er geen sprake is van onteigening in de zin van de Onteigeningswet er evenmin grond is de schade te begroten aan de hand van of naar analogie van de Onteigeningswet’.